خرناسه های یک گراز زخمی و طرح یک پرسش

خرناسه های یک گراز زخمی و طرح یک پرسش

دربارة آخرین دعاوی خسرو خوبان نظام روح الله حسینیان

در مهم ترین تفاوت خوک با گراز  نوشته اند که نژاد خوک اصلاح یافتة گراز است. در شرح شمایل و سکنات گراز هم آمده است که سری بزرگ و دراز، گردنی کوتاه، گوشی بزرگ و نوک دار، بدنی حجیم و سنگین و چشمانی نسبتا کوچکی دارد، پوزة او دراز و استوانه ای شکل و موهایش ربز، ضخیم و بلند است. از عجایب خلقت این حیوان شناگری ماهرانة اوست که می تواند به راحتی از رودخانه عبور کند. دربارة‌ سایر خصائل و مشخصه های او نوشته اند که حمله به انسانها و یا ویرانی مزارع توسط دندان های نیش بسیار قوی او صورت می پذیرد و هنگام خطر خرناس بلند می کشد. ولی بیشترین خطر این حیوان وحشی انتقال عفونتهای انگلی به انسانها است.

در داستان بیژن و منیژه، در شاهنامه فردوسی، هم وصف گویایی از گرازانی که به شهر مرزی ایران زمین حمله کرده بودند آمده است.

گراز آمد اکنون فزون از شمار

گرفت آن همه بیشه و مرغزار

به دندان چو پیلان، به تن همچو کوه

 این گرازها درختان را «به دندان به دو نیم» می کنند و «سنگ سخت» هم حریف دندان شان نمی شود.

ما البته گرازشناس نیستیم. و قصدمان در این وجیزه هم درس گرازشناسی نیست. اما تقصیر خود «حجت الاسلام و المسلمین روح الله حسینیان» است که سالهای متمادی است تا دهان باز می کند ما را یاد گلة گزارها در یک ارکستر آخوندی می اندازد. ایشان از تکخوان های این ارکستر گرازها هستند. خدا به ما رحم کرده است که ایشان تازه «خسرو خوبان» نظام آخوندی هم تشریف دارند.

اما برای رفع هرگونه سو‌ءتفاهم ناچار به توضیح هستیم پرداختن به ایشان، در هیر و ویر قیامی که سر تا پای رژیم را لرزانده است، از بیکاری نیست. علت خرناس های عجیب و غریب ایشان در مورد «رأفت اسلامی» نظام در مورد اعدامی هاست.

عبور نور از هجاهای ابر

عبور نور از هجاهای ابر

  

زمزمة‌ ستاره با عبور شبانه اش

پژواک شایستة بودن در بیکرانگی های تاریکی

میلاد ستاره ها و کهکشانها ست!

به یاد آر آسمانی را خالی از خالی

که پر بوده است از خون

پر بوده است از نعش ستاره های سوخته

و پر بوده است از ماه های جوانی

که گورشان آسمانهای دیگر را انباشته است.

آن کهکشان تپندة غریب

قلب مردی است تنها

که می آشوبد

سکونهای ستاره های مرده را

و گورستانی به وسعت هستی را

به حرف می آورد.