مردگان ما را دوست مي دارند

مردگان ما را دوست مي دارند!

يادآوري:

اين شعر را فروردين پارسال نوشته بودم। اين روزها موردي پيش آمد كه دوباره خواندمش و تفي كرد بر جهان بي فتوت و فراموشي هاي عمدي و سهوي... بگذريم كه مي گذرد...رسم موريانه هاست...بزدلانه و حقير و پر از ريا....و تقديم به برادر قهرمانم مجاهد صديق مهدي افتخاري در پاسخ به ياوه سراييهاي اطلاعات منفور آخوندي...



مردگان ما را دوست مي دارند!

عشق بي هزينة كينه ورزان

ارزاني مردارها!

شهيدان را نيالاييم!

رسم موريانه هاست:

ـ بزدلانه و حقير و پر از ريا ـ

تقديس پرندة مرده،

و لعنت بر آسمان

و پرنده اي كه

دو سوي آبي ها را به هم مي دوزد.

حقير است و پر از ريا

آن كه مي پوشاند لرزه هاي ترس خود را

و با دهاني از خار و نمك

آواز مي خواند

براي سفر كردگان در بادهاي مسموم.

اين باد موذي فرصت است

كه مي وزد در گوشهاي درخت

بي آن كه بگويد اين پرنده،

كه پر كشيده در اكنون آسمان سياه،

ادامه كدام پرواز است؟

يا خود، كدام آواز است؟

6فروردين89