در كوچة شقايق
براي رضا كه بي صدا رفت
در كوچة شقايق
كبوترها بر شاخه نشسته اند
با پيراهن هاي سياه و چشمان پرخون.
سكوت انبوه؛
اندوه انبوه؛
انبوه انبوه.
تنها صداي گامها
و تفكر خاموش فوج سوكواران
تنها من و اين لحظه كشدار بي انتها.
ابد چه نزديك است!
و تو در پرواز آرام شبانه
چه دوري!
با تابوت غرق در ميناهاي سفيد
كبوترهاي سياه به چه فكر مي كنند؟
در آسمان پرواز؟
11فروردين90
ـAllee Des coquelicots (كوچة شقايق)نام يكي از خيابانهاي كوتاه گورستان سرژي سنت كريستف است। رضا شيرمحمدي را در آن جا به خاك سپرديم. پيش از او، خواهرانم زهره غباري و زيبا دانشور و حاج خليل رضايي ، مادر كوشالي و كاظم موسايي هم آن جا آرميده بودند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر