سكوت چگونه مي شكند؟
سكوت چگونه مي شكند؟
وقتي به وقت ديدار،
دلم بلرزد،
و در رگبار بهاري شوق
ـ به وقت وداع ـ
خاكي تب دار باشم
با چشماني از آسمان
پر از ستاره هاي درشت آرزو.
سكوت اين گونه مي شكند
و من در تنهايي،
از زلال ترين ستاره آب مي نوشم،
در سفري كه شوق تشنگي ام را
سوار جمازه اي جوان كردم
و در خلوت لوت
راندم به انتهاي خاك منتظر.
پيرانه تكثير مي شوم
در اين گل كه به هنگام روئيد
ـ در ناهنگامي آواز پرنده ـ
و نابهنگام منتشر شد
در ذرات بي رنگ هوا.
سكوت اين گونه مي شكند!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر