وقتي تو را مي نويسم

هيچ تكراري مقدس نيست؛
حتي خدا كه وقتي تكرار شد
بت مي شود.

من هر روز
طور ديگري نماز مي خوانم
طور ديگري عشق مي ورزم
طور ديگري طور مي شوم
و طور ديگري شعر مي نويسم.




مقدس نيست اين كه ديروز
چگونه شعري نوشتم.
مقدس اين است كه امروز شعر ديروز را ننويسم.
+ + +
اما چگونه است؟
وقتي تو را مي نويسم تكرار نمي شوم.
زاده مي شوم از نو
در قلبهايي كه با تو زنده شده اند.

برديوارها نام تو را مي نويسم
برديوارها تو را تكرار مي كنم.
بر بامها تو را مي خوانم.
آزادي، آزادي، آزادي!
اي تنها تكرار مقدس در ميان همه تكرارها.